Polskie przepisy przewidują, że do udzielania świadczeń medycznych uprawnione są:

• zakłady opieki zdrowotnej

• praktyki zawodów medycznych.

Ustawa z dnia 5 grudnia 1996 roku o zawodzie lekarza i lekarza dentysty stanowi, iż praktyki lekarskie mogą być realizowane w następujących formach prawnych:

• indywidualnej praktyki lekarskiej (lekarz, lekarz stomatolog);

• indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej (lekarz, lekarz stomatolog);

• indywidualnej praktyki lekarskiej wyłącznie w miejscu wezwania (lekarz);

• indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej wyłącznie w miejscu wezwania (lekarz);

• grupowej praktyki lekarskiej (lekarz, lekarz stomatolog);

• grupowej praktyki lekarskiej wyłącznie w miejscu wezwania (lekarz).

Lekarze mogą też tworzyć zakłady opieki zdrowotnej oraz spółdzielnie.

Z danych Głównego Urzędu Statystycznego opublikowanych na koniec 2008 r. wynika, że:

• na ów czas zarejestrowanych było 22 tys. praktyk stomatologicznych, co stanowiło 18,5% wszystkich zarejestrowanych praktyk zawodów medycznych w Polsce;

• wszystkich zarejestrowanych praktyk (lekarskich i stomatologicznych) było 119 tys.;

• najbardziej popularna forma prowadzenia praktyki zawodu medycznego to praktyka indywidualna – w ten sposób prowadzone jest 59% praktyk stomatologicznych;

• 38% praktyk stomatologicznych to praktyki specjalistyczne – specjalistycznych praktyk stomatologicznych jest mniej niż specjalistycznych lekarskich, co wynika z faktu, iż stomatolodzy rzadziej decydują się na specjalizację niż lekarze medycyny;

• najmniej powszechna forma uprawiania zawodu medycznego to praktyka grupowa – decyduje się na nią więcej lekarzy niż stomatologów (odpowiednio: 11% i 3%);

• zaledwie 9% wszystkich funkcjonujących w Polsce praktyk stomatologicznych podpisuje umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia – co wynika prawdopodobnie nie tylko z tego, że stawki kontraktowe oferowane przez Fundusz nie zadowalają stomatologów, ale również z tego, iż społeczeństwo jest skłonne wydawać więcej pieniędzy z własnej kieszeni na leczenie i zabiegi z użyciem droższych metod i materiałów;

• 4,6 tys. praktyk stomatologicznych na koniec 2008 r. działało w ramach umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia – praktyk stomatologicznych było zdecydowanie więcej niż lekarskich realizujących usługi w ramach umowy z NFZ;

• w 2008 r. było o 14,6% mniej niż w roku poprzednim praktyk lekarskich i stomatologicznych mających podpisaną umowę z Funduszem;

• o 57% zmniejszyła się liczba praktyk stomatologicznych mających podpisany kontrakt z NFZ – dane te odnoszą się do roku 2008 w porównaniu z rokiem 2004;

• w ciągu ostatnich trzech lat wydatki Polaków na leczenie stomatologiczne wzrosły pięciokrotnie – szczególnie zauważalny skok odnotowano w zakresie stomatologii estetycznej i implantologii – w 2009 r. była to już kwota 6 mld zł;

• biorąc pod uwagę niskie stawki kontraktowe proponowane przez NFZ, w ciągu najbliższych lat utrzyma się spadkowa tendencja w liczbie praktyk zawierających umowy z Funduszem – stomatolodzy coraz częściej i chętniej rezygnują z leczenia w ramach ubezpieczenia, nastawiając się głównie na pacjentów prywatnych.

Źródło: „Gabinet prywatny”