Po wszczepieniu implantów dentystycznych, ich powierzchnie natychmiast pokrywają się warstewką śliny lub osocza krwi. Z tych płynów na powierzchni implantów adsorbują się cienką warstwą białka. Pomagają one przyczepiać się implantom do dziąseł, ale także umożliwiają rozwój mikroorganizmów – również bakterii chorobotwórczych, które mogą doprowadzić do powstania perimplantitis. Zgodnie z wynikami nowego badania, które zostało przeprowadzone na Uniwersytecie w Buffalo i Uniwersytecie w Ratyzbonie, to powierzchnia implantów (a także innych urządzeń medycznych) odgrywa znaczącą rolę w adsorpcji białek jamy ustnej i – przez to – w kolonizacji implantów stomatologicznych przez mikroorganizmy. Badacze wskazują, że przylegająca bezpośrednio do implantu warstwa białkowa jest pierwszym elementem, z którym kontaktują się bakterie kolonizujące wszczep lub przyczepiające się do tkanek. Zatem to białka tej warstwy pomagają określić biologiczne lub patologiczne konsekwencje zabiegu implantacji: sukces w leczeniu bądź nieodwracalne uszkodzenie tkanek wokół implantu z powodu infekcji.