Naukowcy z Uniwersytetu w Sydney pracują nad Systemu Zarządzania Próchnicą (Caries Management System, CMS). Pomysł narodził się po badaniach, które wykazały, że próchnica wcale nie rozwija się tak szybko, jak do tej pory w to wierzyliśmy. Dotychczas nawoływano do jak najszybszego usuwania zmian w szkliwie spowodowanych przez toksyczne kwasy bakteryjne. Wiązało się to z koniecznością borowania zębów, ze stratami tkanek twardych zęba i koniecznością osadzenia w dziurze po usuniętej zmianie materiału wypełniającego. Takie postępowanie miało (i nadal ma) chronić przed dalszym niszczeniem zęba spowodowanym szybkim postępem choroby. Tymczasem próchnica rozwija się wolniej, niż sądzono – co wykazano w badaniu opublikowanym w Community Dentistry and Oral Epidemiology w 2015. Zaangażowany w badanie Wendell Evans wskazuje, że próchnica nie zawsze czyni postępy, a jeśli już do tego dochodzi, to niszczenie tkanek zęba zachodzi wolniej, niż uważano.

- Na przykład potrzeba średnio czterech do ośmiu lat, aby próchnica przeszła od zewnętrznej warstwy zęba (szkliwa) do wewnętrznej warstwy (zębiny) – uważa naukowiec i wskazuje, że to wystarczająco długi czas na to, aby wykryć demineralizacyjne zmiany w szkliwie, poddać je leczeniu remineralizującemu i uniknąć borowania.

W badaniu opublikowanym w 2015 r. wykazano, że tam, gdzie System Zarządzania Próchnicą został zastosowany, tam uzyskano bardzo wysokie wskaźniki ochrony przed próchniczym rozpadem tkanek zęba: między 30 a 50 proc.

- Ząb powinien być wiercony i wypełniany tylko wtedy, gdy widoczny jest już otwór w szkliwie – uważa Evans.

Co na to dentyści?

Źródło: Science Alert