Archeolodzy, którzy prowadzą badania na terenie średniowiecznego cmentarza na poznańskiej Śródce, poza m.in. czaszką z otworem trepanacyjnym, który mógł służyć do „uwalniania głupoty” (co w tamtych czasach bywało praktykowane) lub leczenia bólu, odkryli również, że ówcześni mieszkańcy miasta słynnych koziołków odżywiali się zdrowo. W ich zębach nie było próchnicy. Jedynie mieli sporo kamienia nazębnego – ponieważ nie oczyszczali szkliwa z nalotu.

Antropolodzy badający znalezione w ziemi kości osób pochowanych na Śródce zwrócili uwagę na fakt, że ówcześni mieszkańcy Poznania rzadko mieli wady zgryzu. Świadczy to o zdrowej diecie, dostosowanej do zachowania zdrowia układu żującego, czyli takiej, która wymuszała gryzienie i żucie pokarmów. Obecnie od dziecka jadamy papki i wysoko przetworzoną żywność. Zamiast dawać dziecku kawałek marchewki, częstujemy je chrupkami, które momentalnie po włożeniu do buzi stają się miękkie i skutecznie oklejają zęby.

Kości i zęby dawnych mieszkańców Poznania dostarczyły już teraz sporo informacji o trybie życia, jaki prowadzili – był zdecydowanie zdrowszy niż życie, które prowadzimy obecnie:

- Wiemy, że ciężko pracowali fizycznie. Wskazują na to kości znacząco wyrzeźbione przez mięśnie. Wiemy też, że nie mieli problemów z nadwagi (...) – opowiada antropolog z Zakładu Medycyny Sądowej UMP dr Dorota Lorkiewicz-Muszyńska.

Źródło: „Polska Głos Wielkopolski”