„Potencjał, jaki niesie ze sobą termowizja, przy nieustannym wzroście technologii kamer termowizyjnych, ma szanse stworzyć bardzo szeroki zakres zastosowań w wielu dziedzinach medycyny. Jest to metoda bezinwazyjna, stosunkowo tania i może być powszechnie dostępna” – donosi „Ogólnopolski Przegląd Medyczny” w wydaniu z dnia 14.10.2015 r.

Termowizja umożliwia dokonywanie obserwacji i rejestracji rozkładu temperatury na ciele człowieka. Bazuje ona na pomiarach temperatury ciała, które zależą od stanu ukrwienia tkanek. Ukrwienie zależy z kolei od stanu zdrowia danego obszaru ciała. W miejscach niedokrwionych w przebiegu czynnościowych lub organicznych zaburzeń krążenia obwodowego ilość wysyłanego promieniowania podczerwonego znaczenie się obniża, natomiast wzrost promieniowania obserwuje się w miejscach toczących się stanów zapalnych lub objętych zmianami nowotworowymi. O stanach patologicznych może świadczyć zmiana temperatury +/- 0,5°C w stosunku do powierzchni otaczającej.

Termowizja jest obecnie wykorzystywana w wielu dziedzinach medycyny, w tym w stomatologii. To dobre narzędzie m.in. do oceny bólu, diagnostyki ran i oparzeń. Obecnie dysponujemy nowoczesnym sprzętem termowizyjnym, ale prekursorzy, którzy już w starożytności uczyli się wykrywać ogniska zapalne poprzez wyczucie wzrostu temperatury ciała, mieli jedynie do pomocy własny dotyk. Pierwsze próby podejmowali starożytni Egipcjanie, a następnie Hipokrates – on też uznawany jest za prekursora teorii dotykowego wykrywania stanów zapalnych dotykiem.

Jednak dopiero XX wiek przyniósł wynalazki, dzięki którym dotyk ludzkich dłoni zyskał wspomaganie w postaci coraz bardziej precyzyjnego i czułego sprzętu. Pierwszą kamerę termowizyjną opracowali w 1947 roku specjaliści z Armii Amerykańskiej oraz Texas Instruments. Z kolei pierwsze medyczne zastosowanie termografii miało miejsce w 1952 r. w Niemczech.

Obecny czuły sprzęt umożliwia również cyfrową obróbkę obrazu i uzyskiwanie szeregu danych dodatkowych. Wciąż doskonalone właściwości urządzeń termowizyjnych powodują, że dentysta i lekarz będą mogli coraz efektywniej wykonywać swoją pracę i skuteczniej diagnozować.

Źródło: „Ogólnopolski Przegląd Medyczny”