W „Menedżerze Zdrowia” z 16.03.2012 r. ukazał się artykuł traktujący o proponowanych kierunkach zmian w polskiej służbie zdrowia oraz podający konkretne propozycje modyfikacji, które mogłyby pchnąć na lepsze tory naszą opiekę zdrowotną i system ubezpieczeń związanych z ochroną zdrowia. Uwagę zwraca się na to, że system ubezpieczeń społecznych działający od lat w takiej formie, którą znamy, wymaga reorganizacji, choćby dlatego, że obecnie dominują nurty związane głównie z indywidualnym zabezpieczaniem potrzeb związanych z ochroną zdrowia czy świadczeniami emerytalnymi. Trendy te widać wyraźnie w systemach innych państw europejskich i rodzimy system opieki zdrowotnej oraz ubezpieczeń może skorzystać ze sprawdzonych już wzorców rozwiązań. Wynika zatem, że pojawiające się propozycje o połączeniu ZUS oraz NFZ w jedną instytucję, to pójście w odwrotnym kierunku niżeli wskazują tendencje. „(...)nie tylko nie należy łączyć ZUS i NFZ, ale wręcz zabrać z ZUS wszystko to, co wiąże się ze zdrowiem, czyli ubezpieczenia chorobowe i rentowe, a następnie połączyć w jednym systemie ubezpieczeń związanym z ryzykiem utraty zdrowia” - czytamy w „Menedżerze Zdrowia”.

Wśród propozycji, które mogą pomóc ustawić rozwój polskiej opieki zdrowotnej na właściwym torze, wymienione zostały m.in.:

• bezpłatna opieka stomatologiczna dla ubezpieczonych w wieku 0-18 lat i kobiet w ciąży, w możliwie pełnym zakresie;

• wprowadzenie opieki zdrowotnej i profilaktyki do placówek oświatowych – system zdał egzamin jeszcze w czasach PRL-u;

• likwidacja dwóch dni ustawowo wolnych od pracy i przeznaczenie uzyskanych w ten sposób środków na ubezpieczenie;

• nabór na studia medyczne (szczególnie na poziomie licencjatu) uwzględniający wskaźniki zapotrzebowania na dany zawód w chwili naboru oraz za 10-20 lat;

• powrót do kształcenia zawodowego w zawodach medycznych;

• powrót do poprzedniej stawki ubezpieczenia rentowego;

• powrót do systemu opieki nad matką i dzieckiem;

• opieka nad kobietami ciężarnymi, noworodkami i dziećmi do 18. roku życia jako priorytet polityki zdrowotnej państwa;

• ustalenie odejmowanej składki od podatku dochodowego przy korzystaniu z ubezpieczeń dodatkowych; dodatkowe ubezpieczenia tzw. chorób długoterminowych powinny być powszechne i obowiązkowe oraz doprowadzić do uwolnienia NFZ od kosztów leczenia i opieki długoterminowej;

• ścisłe określenie zasad alternatywnych ubezpieczeń zdrowotnych;

• wprowadzenie możliwości dopłacania z własnej kieszeni przez ubezpieczonego do świadczeń ponadstandardowych;

• większa integracja struktur organizacyjnych udzielających świadczeń z zakresu onkologii;

• stworzenie w dużych aglomeracjach centrów urazowych pełniących ostre dyżury w specjalnościach zabiegowych.

Źródło: „Menedżer Zdrowia”