Leczenie zębów niepełnosprawnego dziecka może być przeprowadzone:

- bez podawania znieczulenia

- z podaniem znieczulenia miejscowego

- przy zastosowaniu narkozy.

O konieczności zastosowania znieczulenia oraz o wyborze jego rodzaju (częściowe lub całkowite), decyduje lekarz stomatolog po zapoznaniu się z rodzajem niepełnosprawności, stanem jamy ustnej oraz ogólną kondycją dziecka, wynikami badań morfologicznych i po określeniu, czy dziecko chce i umie współpracować z personelem medycznym.

Jeśli trzeba zastosować znieczulenie ogólne, dentysta zleci wykonanie badań laboratoryjnych krwi, moczu, a w niektórych przypadkach także zdjęcia rtg klatki piersiowej. Wyniki tych badań są podstawą do zakwalifikowania dziecka do zabiegu wykonywanego w narkozie. Obowiązkiem rodzica/opiekuna jest dopilnować, aby badania te zostały wykonane, a dziecko było przygotowane do nich z należytą starannością (mocz oddany po nocy, krew pobrana na czczo).

Specjalista przed zabiegiem, któremu ma być poddane dziecko o głębokim stopniu upośledzenia, może przeprowadzić z opiekunami pacjenta drobiazgowy wywiad – służy on temu, aby jak najtrafniej określić, co i w jakim zakresie należy wykonać podczas narkozy, aby uniknąć konieczności powtarzania zabiegu i stosowania kolejnego znieczulenia ogólnego.

Różne rodzaje niepełnosprawności mogą nieść ze sobą utrudnienia w przeprowadzeniu zabiegu dentystycznego. Dlatego pamiętaj, że każdy przypadek jest inny i nawet jeśli twoje niepełnosprawne dziecko było już leczone stomatologiczne w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym, czekający je kolejny zabieg może wymagać zastosowania innych rozwiązań niż poprzednio.

Podanie znieczulenia ogólnego i przeprowadzanie zabiegu w jamie ustnej wiąże się z koniecznością założenia rurki intubacyjnej, aby chronić drożność oddechu u poddanego narkozie dziecka. Aby uniknąć konieczności ściągania standardowych szwów (co w przypadku niektórych pacjentów wiązałoby się z koniecznością przeprowadzenia tej czynności w kolejnej narkozie) zazwyczaj stosuje się nici resorbowalne, które po określonym czasie rozpuszczają się w organizmie.

Po wybudzeniu się dziecka z narkozy koniecznie trzeba poddać je obserwacji. Miej świadomość tego, że dziecko może czuć się oszołomione, senne, może mieć nudności, wymioty, może skarżyć się na ból lub dyskomfort, a niepełnosprawny, który nie potrafi wyartykułować tego, że czuje się obolały po zabiegu, może zachowywać się inaczej niż zwykle.

Źródło: Opracowanie własne