Wiek 0- 6 lat

Leczenie protetyczne dzieci w tym wieku ma sprzyjać rozwojowi całego aparatu żującego, pobudzać i usprawniać układ mięśniowo – stawowy oraz umożliwiać rozwój i prawidłowe kształtowanie elementów kostnych aparatu. Leczenie to powinien prowadzić ortodonta, który może wprowadzić jednoczesną korektę ewentualnej wady zgryzu, jeśli taka również istnieje. Leczeniu protetycznemu powinno się poddawać dzieci 3-letnie, ale w wyjątkowych wypadkach możliwa jest wcześniejsza interwencja protetyka.

Protezy dla dzieci w tym wieku powinny być:

• konstruowane na zasadach ortopedii czynnościowej

• lekkie i cienkie – by nie zajmowały za dużo miejsca w jamie ustnej i zapewniały wygodę użytkowania

• bezklamrowe lub z klamrami grotowymi czy Adamsa

• mocowane w buzi na drodze adhezji i kohezji, jeśli dziecko dobrze współpracuje z lekarzem i sprawnie adaptuje się do nowych warunków.

Wiek 6 – 12 lat

Leczenie protetyczne tej grupy wiekowej również ma sprzyjać prawidłowemu rozwojowi i pracy układu żującego. Ma pełnić rolę leczniczą albo zapobiegawczą. Powinien prowadzić je ortodonta we współpracy z pedodontą i protetykiem. Dzieciom w wieku 6 – 12 lat można zakładać mosty, wkłady koronowo – korzeniowe oraz protezy ruchome. Zaleca się, by koronę odtwarzali pedodonci.

Wiek 12 – 18 lat

Leczenie protetyczne nastolatków zazwyczaj różnicuje się: na to, które dotyczy dzieci do 16 lat, oraz na leczenie młodzieży od 16 – 18 r. ż. Powinien prowadzić je protetyk we współpracy z ortopedą szczękowym. Dziecku do 16 r. ż. zazwyczaj zakłada się protezy czasowe, a po ukończeniu 16 lat - uzupełnienia stałe lub długookresowe. Niektórzy zalecają, by dzieciom, które ukończyły 13 lat zakładać mosty Rochette'a – przy tych protezach nie jest wymagane szlifowanie zębów, a po usunięciu mostu zęby, o które wspierało się uzupełnienie ulegają remineralizacji. U młodzieży do 12 r. ż. możliwe jest stosowanie rozległych uzupełnień ruchomych z płytą metalową, a u 16-latków – protez szkieletowych i implantów (to rozwiązanie jest szczególnie korzystne w przypadku wrodzonego braku zębów).

Źródło: Opracowanie własne